*Zatem przed Aigothirem zmaterializowały się teraz plecy kaleesha. silne, ale niezbyt szerokie, zbyte, żylaste, jak cale ciało Odszedł o krok i stanął okiem. Mogło to znaczyć, ze wiedział, iż ktoś stoi za nim, nie uważa tego kogoś za zagrożenie, ale ów wzajemna pozycja sprawiała mu dyskomfort. Aig znalazł się od "ślepej strony" Hakona, wiec ten nie widział go. Wiedział o jego obecności, ale nie widział. W skupieniu, którego pod chusta zakrywająca twarz widac nie było, oglądał długą strzelbę. Stary typ broni, niepraktyczny, ciężki, ale o długim zasięgu i tradycyjnej sile. Żadna tam kolorowa wiązka smażąca. Strzelba z litego stopu, ciemnego, ciężkiego. Ale nie z durastali. Na dole rzeźbione elementy z kosciodrewna. Całość prawie wzrostu Hakona. Sprzedawca patrzył wyczekująco na kaleesha, który jakoś o cenę nie pytał. Tylko oglądał. W końcu szarpnął całość, przyłożył do piersi, wycelował. Sprzedawca skrzywił się* Ostrożnie, drogi Panie... *jęknął, a potem zauważywszy Aigothira zapytał* w czym mogę służyć?

*w wielu wprawach mysli miały racje. W wielu błądziły To wszystko przez pryzmat. Własny pryzmat. Kazdy miał swój. Niestety tez większość istot patrzyło przez niego na inne istoty. Hakon to rozumiał. To z kolei bylo ludzkie. Przewidywalne. Jaka była zatem prawda? Prawdy nie ma. A każdy jest swiatem dla siebie. Nie wszystkie światy są otwarte. Nie wszystkie też chcą błyszczeć. Słysząc głos Hakon odwrócił głowe. Zrobił to dlatego, bo ten głos już znał Osada była mała, to prawda, spotkanie kogoś po raz drugi tez niezbyt zaskakujące. Ale Hakon przeważnie zawsze spoglądał, jak spotkał tą samą istotę drugi raz. By sprawdzić, czy sie zmienili. czy mają jakieś rany, w jakim sa stanie. Ogółem - jak się im wiedzie. Na tej podstawie mozna wyciągnąć przydatne wnioski. Patrzył od niechcenia jak sprzedawca wyciąga coś "spod lady", żyli spod płachty a której leżał jego towar. Kiedy Aigothir podchodził, Hakon nieznacznie opuscił i odchylił od siebie czerkę* Optymalnie *odparł spokojny głos,a  przecięte blizną jedyne oko spojrzało w twarz pytającego. Jego twarz kryła chusta, którą teraz, sięgnąwszy spokojnie, odpiął.*

Tradycje zasłużyły sobie na szacunek *Odparł spokojny, trochę bezbarwny głos Hakona. Wraz z opadająca chustą ukazało się oszpecone blizną jednookie oblicze* żyję *Odpowiedział, by zaraz potem zmrużywszy na chwile oko, koncentrując wzrok na spoconym czole Aidana, skinąć łbem* Hakon *Wypowiedział swoje imię z charakterystyczną, kaleeshiańską wyniosłością, po czym oparł swoją broń o własny bok* Płacę *poinformował sprzedawcę i wręcz leniwymi ruchami sięgnął między fałdy szaty. Bardzo się ociągał, tym bardziej, jak widział niecierpliwość sprzedającego. Międzyczasie ten zdążył juz Aigothorwi wyjąc nawet dwa egzemplarze czegoś "małego, ale zabójczego"* Wracasz do stolicy *zauważył Hakon, tak cicho, by tylko Aigothir mógł go usłyszeć. Mówiąc to patrzył na jego zamówienie. Niewielkie, mieszczące sie w dłoni. Poręczne i skuteczne. Nowe modele, solidne firmy* Od jakiegoś czasu nawet CybotGalaktica produkuje kieszonkowce... *zauważył już głośniej. zmienia się nam codzienność na Imperialą.  Sprzedawca zademonstrował oznaczenie marki. Sensor... średnia klasa...*

*Spojrzenie Hakona zjechało na miecz, przez co jeszcze bardziej odwlekła się chwila zapłaty. O tak, sprzedawca robił się coraz bardziej irytujący  ta swoją niecierpliwością i strachem o towar, ale któż wie, jakie doświadczenia miał wcześniej. Ilu do niego strzeliło z jego własnego towaru. handlarz bronią a Tatooine to niebezpieczny zawód. Nerwowość jest wiec jak najbardziej usprawiedliwiona. Kaleesh przekręcił głowę, by lepiej widzieć.* krąży wiele pieśni i wiele legend o tego typu orężach. Wiele tez porównań.Ale ten test jest tradycyjny. Jak Czerka *wymruczał. Teraz nie walczono mieczami. wyłączając świetlne, do których Hakon czuł dość osobliwą niechęć. Z całą pewnością z powodu użytkowników. Sakwa, która wydobył nie dowodzila zamożności kaleesha. Ale widac wiedział, czego szuka i ile to może być warte. Zapłacił handlarzowi w walucie huttów*

Wy ciepłokrwiści traktujecie wojaczkę jak zabawę *odpowiedział spokojnie, a wręczywszy zaplate handlarzowi odszedł o krok, by juz go nie denerwować, za to nadal znajdował się przy Aigothirze* Szczególnie ludziowaci. dzielicie się na irracjonalne szczepy... *Mówił spokojnie, monotonnie, nie patrząc na Aiga. powoli układał na klatce piersiowej fałdy szaty* ...na podstawie koloru włosów, czy długości przyrodzenia i walczycie ze sobą ... "jak należy" by uczyć sie samodyscypliny... *Na nieruchomym pysku Hakona pojawiło sie coś a'la uśmiech politowania, po czym odniósł wzrok na oblicze rozmówcy* znasz pojecie takie jak ojczyzna? Rodzina? Przynależność? Czy masz gdzieś swój dom? Jesli nie, to nie zrozumiesz odpowiedzi na własne pytanie. Żyjemy w różnych siatach, ciepłokrwisty, zagubiony człowiekowaty przyjacielu... Nie próbujmy się nawzajem rozumieć i gwałcić tym własnych dusz. Nie wchodźmy sobie w drogę. To wystarczy

*Przez całą wypowiedz stał spokojnie,a  tą swoją nieruchomą twarzą, czego najwyraźniej nakazywało szkolenie - skupić się na słowach i nie przeszkadzać. Nie miało to nic wspólnego z szacunkiem. Chodziło, by lepiej zrozumieć słowa, kiedy kultury nie można. Hakon nigdy nie był a specjalnie towarzyski ani empatyczny. Nie czuł jak i inni kaleeshowie potrzeby rozumienia innych kultur, które wydawany mu sie niedorzeczne. proste - nie potrzebował tego. Gdyby potrzebował Aigothira i enchai, z całą pewnością już by miał wiedzę w stopniu wymaganym i zachowywał się jak od niego oczekiwałby rozmówca. Ale... nie potrzebował* Bywaj, Aigothirze *mruknął, dając tym samym do zrozumienia, ze nie będzie kalał swojego honoru rozmową o swoich wartością z kimś, kogo nie uznał za godnego. Zarzuciwszy swój zakup na ramie począł się niespiesznie oddalać*