//Sesja połączona z "Dar Pustyni cz 2//


*Secorsha stał na szeroko rozstawionych nogach, z pięściami wcisnietymi w talię, bokiem do Hakona a drugim bokiem do otwartych ramion podwórka. Zamknęły ich z dwóch stron pustynne, gliniane chałupy i zagroda z trzeciej. Szykowali się właśnie do drogi, która dla Secoreshy nadal była abstrakcja, ale wydawał się byc zadowolony. prócz Secorshy był tu tez inny kaleesh - cichy, jednooki Izvoshra - Hakon, oraz ludzkie dziecko. I rzecz jasna biała, puchata eminencja - Tibo. No i eopia. Razem 5 zyc. Z czego najbardziej rezolutny był rzecz jasna Secorsha* teeee... patrzcie *krzyknął nagle* Jakiś fhrrajehrr na rrhonto do nass jedzie. Ale będzie wesoło, jak zobaczy ze tu nie ma przejazdu. Ale będzie gośc klął, kuhrrwa!

Nazzar wyrwał się z otępienia w jakie wprawiła go temperatura i miarowe ruchy ronto dopiero gdy Moc palącym płomieniem wypaliła w jego jaźni: Wróg. - Musiałem przysnąć - pomyślał, rozglądając się wokoło. Nigdzie nie widział potencjalnego przeciwnika, tymczasem Moc była przeważnie niezawodna w takich wypadkach. Albo coś co zbliżało się do niego było na tyle daleko, że nie mógł go dojrzeć, albo mógłby być to Sith, co prawda niewielu ich zostało... Może zabójca?... Następstwem takiego spotkania byłaby niechybna śmierć, oczywiście któregoś z ich dwójki. Tymczasem Warrq cenił swoje życie- przez właśnie tę jego cenność  sprowadził na swoje życie mroczne oko samego Imperatora... A szansa przeżycia 50% bynajmniej mu nie odpowiadała. Poklepał delikatnie ronto i łapiąc za wodze pospieszył je. Już do końca dnia, starał się utrzymywać tę samą szybkość, przekonany, że gdy bliźniacze słońca zajdą a ciemność i chłód zawitają na bezkresne pustynie Tatooine- wtedy da odpocząć zwierzęciu.  Moc nie pomagała mu w logicznym myśleniu- cały czas dawała mu ewidentnie do zrozumienia, że coś czyha na jego życie i bynajmniej nie jest pokojowo nastawione. Nazzar był przyzwyczajony do trudnych warunków. O ile noc pełna czuwania nie kosztowała go zbyt wiele wysiłku- rankiem, gdy znów słońca wstały odczuł diametralną zmianę swojego samopoczucia. Mimo ostrzeżeń Mocy, znów dał się otępić- temperatura, osłabienie i znów... - Tak to znów ten monotonny ruch ronto - pomyślał, po czym opuścił głowę i przysnął.
Tym razem Moc była bezlitosna. Wróg! krzyknęła jednocześnie każda część ciała Warrq. W półśnie szarpnął za cugle i ronto wykonało nagły zwrot w prawo. Ponownie Moc wyrwała go z otępienia. Spojrzał w miejsce gdzie wcześniej stał- trzy czarne punkciki, z których tylko przez chwilkę dymiło. - Blastery! Imperialni! - pomyślał i odwrócił ronto w stronę skąd prawdopodobnie padły strzały. Dwóch imperialnych na dewbackach plus sześciu pieszo. Dlaczego strzelali bez ostrzeżenia? Czyżby już go rozpoznano? Panika nie wdzierała się do umysłu Nazzara- na to w takich chwilach sobie nie pozwalał. Coś tutaj nie grało... Po chwili znów pociągnął za cugle by ronto ruszyło naprzód. I kolejne trzy czarne kropki. Spojrzał w lewo- wyczuwał ich tylko Mocą. Trzech imperialnych... - Jak nic mają karabiny snajperskie! - pomyślał Warrq. Nie był specjalnym fanem broni dystansowej, toteż jego samego nie zdziwiło uogólnienie, jakiego dokonał na jakże zapewne świetnym sprzęcie Imperium. Pognał ponownie ronto, wlewając w nie otuchę a sam dał się prowadzić Mocy. Wiedział, że tamci snajperzy nie opuszczą swojego stanowiska i pełnili tam straż- ale czuł, że co prawda poza zasięgiem jego wzroku- reszta Imperialnych podąża za nim. Dopiero po około czterech godzinach, znów w pełnej gotowości- ujrzał z daleka jakieś niewielkie zabudowania. O ile odetchnął z ulgą na myśl o ludziach, tak do jego głowy wkradła się inna dziwna, przewrotna myśl. Ani razu nie pomyślał nawet o zabijaniu tamtych...

Coruscant, podziemia miasta.
Sztuczny wiatr przebiegł przez dawno już zdewastowane i zapomniane pomieszczenia mieszkalne. Cisza... Cisza i zimno podpowiadały żyjącym tutaj duchom, że zaraz coś się stanie.
Korytarz... Na prawo zdewastowana winda, z dawno już zniszczonym terminalem, dalej mieszkania... Wiele po prostu zawalonych, wiele nie do zbadania... Wiele otwartych i wiele kryjących swe tajemnice.
Cisza i zimno... Do tego ciemność, która jedynie gdzie nie gdzie była oświetlana ledwo zipiącymi neonami.
Zgliszcza bloku były teraz pod wielkim budynkiem jeden z korporacji transportowych mających średnie wpływy w galaktyce - zasilanie budynku, zasilało również tą jego część... Cisza... Zimno... i Ciemność.
Trzy światła latarek runęły na ścianę, goniąc jakąś postać.
- Stój!
- Kurwa on nie ma zamiaru stać! - krzyknęła druga postać.
Trzech najemników z blasterowymi karabinami goniło kogoś, kto nie miał zamiaru z nimi gadać. Pościg nie jednego z nich przykładał o dreszcze...
- Cholerny łowca... - zaklął łysy idący na przodzie.
- Moooooże znajdziemmyyy innnegoo... - syczał przedstawiciel jakiejś dziwnej rasy w białym kombinezonie z brązowymi wstawkami po bokach.
- Nie. - zaprzeczył ten pierwszy, po czym zaczął biec za postacią, którą jeszcze niedawno widzieli...
Wbiegli za róg... Blask.
- Aaaaaaaaaaaaaaaaaaaa!
- Kurw... - nie dokończył, strzał powalił go na ziemię.
Kolejny strzał, istota w kombinezonie runęła na ziemię.
- Nie strzelaaaa! - potężny kopniak powalił łsego na ziemię.
Minęło trochę czasu gdy łysy odzyskał przytomność. Latarka z bronią była tuż przed jego nosem.
- Nie strzelaj... Proszę! Nie chcemy...
- Co tu robiliście?! - warknęła postać której twarzy nie było widać.
- Szukaliśmy kogoś... Teraz ja szukam...
- Kogo?!
- Łowcy nagród imieniem Bajatel...
Chwila ciszy. Chwila ciszy przerwana westchnieniem.
- Co od niego chcecie?
- Zależy nam na kimś.
Znów cisza.
- Nie interesuje mnie kim jesteś, ani dla kogo pracujesz, bo nie wyglądasz mi na kogoś kogo stać na opłacenie łowcy nagród.
- Lepiej nie wiedzieć... Gdzie go znajdę? Opuść broń!
Postać opuściła broń.
- To ja...
- Na boga!
- O kogo chodzi? - rzucił Bajatel
- Warrq Reulai... - rzekł łysy, widać nie był przejęty stratą dwóch ludzi, zapewne zostali wynajęci, naewt nie przez niego, często się to zdarzało, gdy miało dojść do kontaktu z łowcami nagród.
- Kim on jest?
- Tego nie wiem, to nie mój cel. Komuś zależy na anonimowości.
- Imperium?
- Nie wiem, nawet ja zostałem posłany przez kogoś w ogóle z innego układu.
- Aha... - wziął od niego zdjęcie, jakąś kartkę i bardzo pokaźny plik kredytów. Schował je do kieszeni patrząc ciągle na człowieka, po którym ściekał jeszcze pot.
- Ta...tam masz wszysto czego potrzebujesz, drugą połowę kredytów dostaniesz po roboci...
- Ile tego będzie?
- Wystarczy Ci... Po co żeś strzelał?! Słyszałem, żeś pogrzany, ale żeby tak?!
Uśmiechnął się jedynie.
- Na moim miejscu, też byś strzelał.

***
Z portu na Coruscant wyleciał samotny myśliwiec zmierzający na Tatooine. Po wprowadzeniu ko ordynatów komputer wydał z siebie dziwny dźwięk... Chwilę po tym wystrzelił przed siebie pozostawiając za sobą setki pytań.
Porwać się na kogoś, o kim nic nie wiem... Co ten pieniądz robi z ludzi... - zapytał sam siebie w myślach.

Ostatnio edytowany przez Bajatel (2009-06-25 15:24:33)

dolezie to to, czy nie... *mruknął jeszcze, patrząc na kształt majaczący na horyzoncie, nim pochylił sie by wprawić w życie słowa Hakona. Jedzie jakby chciał a nie mógł, ejszcze chwile, a odjedziemy zanim sie doczłapie i nie będzie wesoło - myślał. Spojrzał na Hakona - wyraźnie się zainteresował, wiec teoretycznie powinni zyskać trochę czasu. w dwa palce chwycił płótno i uniósł,z  niesmakiem krzywiąc pysk* wygląda to jak kraytowi w dupy wyciągnięte... *jęknął, ale narzucił płótno na plecy. Szybko stwierdził, ze nie przyniosło mu ulgi, a wręcz przeciwnie* kuhrrwa... *Obejrzał sie za siebie. No i patrzył*

*Stwierdził, ze stanie i patrzenie się w tym kierunku to paranoja. Czekanie, az ktoś zajdzie od tył i nakopie ich w  dupek. Spuścił wzrok jedynego oka, czując dotyk na dłoni* Nie *zaprzeczył stanowczo, ale łagodnie* nie będzie buby. Teze tawern uana d’ke a-juat. Ostatnia krew należy zawsze do a-juat’ów. *sięgnął niezbyt troskliwie, ale zarazem charakterystycznie opiekuńczo do tkaniny nad głową dziewczynki by ja poprawić* Zostaw, Secorsha. Ruszamy

*Jeknąl, bo miał nadzieje, ze to może Tan... i nagle, kiedy już miał się na pięcie obrócić i pytać Hakona, kto jedzie na tej białej larwie, a  kto biegnie, coś kazało mu się zatrzymać Obejrzał się przez ramie* O kuhrrwa! *wrzasnął  uradowany, z charakterystycznym przyklaskiem dłoni, co brzmiało dość dziwnie z racji metalowej ręki. Rozpromieniona uśmiechem twarz Secorshy wpatrywała się w jeźdźca na takim samym zwierzu, lekko z boku się kierującego. Pojawił się nagle, z boku, i kierował się w ich kierunku. Seco nie rozpoznawał jeszcze twarzy, ale chyba już wiedział* TAN! *krzyknął, wystrzeliwując w powietrze obie ręce. Zaczął machać* TUTAJ! TUTAJ TY STAHRRRY SUKINSYNU!!!

I czego się wydzierasz, on nas widzi... 8warknął nie kryjąc irytacji, choć wiedział, ze jego ekspresja nic nie da. Zupełnie jak i słowa. Będzie sie darł, machał odnóżami i inne cuda robił, bo sie cieszy. Hakon nie potrafił sie cieszyc. Zupełnie nie rozumiał. Obcy byl mu tez strach w większości jego odmian,a  juz na pewno ten który odczuwała Tessa. Jej wiec też nie rozumiał. Pochylił się, chwycił ja pod paszki, stawiając swoją siłe przeciw jej, wiec bez trudu ją podniósł mimo trzymania. Posadził ją na grzbiecie Roo, ale nie odszedł. Został, trzymając się kulbaki siodła i tylko spoglądał na Secorshę i tego, kogo tak entuzjastycznie witał. Jego głowa była teraz niżej głowy Tessy*