*No tak, tego wrzasku nie można było pomylić z niczym innym, w końcu znalazł tego durnia. Poklepał swojego wierzchowca po szyi i skierował się w tamtą stronę. Po jakimś czasie dotarł na miejsce, zeskoczył na ziemię i spojrzał na Secorshę* Gdzieś Ty się podziewał? Spuściłem z ciebie oczy na pięć sekund, a Ty zaraz się szlajasz po okolicy z... *w tym momencie spojrzał na drugiego Kaleesha i na coś, co przypominało małe dziecko* no nie ważne... Grievous czeka przecież! *tak po prawdzie chciał się już wynieść z tej śmierdzącej dziury* Statek już naprawiony... chyba.... więc możemy dalej lecieć

*Sa rzeczy w tej galaktyce których nigdy nie pojmę - myślał, obserwując, jakie to słowa moza użyć w ramach czułości a co więcej - ze są one najwyraźniej rozumiane. Swój na swego trafi. Eh... Dwa świry i a-juat. Temat na holodramę. No i jeszcze dziecko i myszokrólik. Wyróżnienie i nagroda murowana. No na miłosc Pana Rodu... za co?!
Hakon westchnął, przewalając jedynym okiem, i w końcu zatrzymał spojrzenie na twarzy Tangorna. Doskonale wiedział, o co chodzi Secorshy. tak, to musieli ustalić. Czy rozdzielają się, on odchodzi z Tessą,a  oni we dwóch, jak zaplanowali, czy też... to trzeba ustalić. Hakon wziął wdech, starając sie zapomnieć obrazek z ich powitania i wmówić sobie, ze ów "Tan" to normalny człowiek. Co z tego, ze czarny.* Hakon *przedstawił sie imieniem i stanął w bezruchu, jakby czekał aż "gospodarz statku" rozwinie swoja alternatywę. Oblicze Hakona było surowe, wręcz nieprzyjemne. Lewe oko zasłonięte czarną, owalną opaską. Prawe przymknięte, o nieco odległym, nieobecnym spojrzeniu. Ciemnożółte, wręcz miedziane. I blizna, blizna z prawej strony, przez całą twarz*

*Wytrzeszczył oczy, widząc gimnastykę ludzkiego dziecka na siodle. Właściwie to zdziwił się, ze nie spadła. Moze nawet rozczarował, bo kaleeshianskie dziecko dawno spadłoby na głowę. Nie zabiło by sie ani nie uszkodziło, to pewne, No ale by spadło* Hakon! *Wskazał ponad ramieniem a-juata na dziewczynkę* bo ci kuhrrde księżniczka odleci...

*zaskoczył go ten bardzo przyjazny gest Kallesha, ale nic nie odpowiedział, gdy w końcu Seco go puścił, przyjrzał się uważnie jego towarzyszowi. Mimo że byli z tego samego gatunku, to jednak miał pewność, że owy Hakon jest bardziej "stabilny umysłowo". W końcu podszedł do niego i wyciągnął rękę* Tangorn... i nie zwracaj uwagi na to, co Seco mówił, nie jestem aż takim hmm... oszołomem *ostatnie zdanie dodał szeptem, tak by tylko on go usłyszał* A więc co mamy do ustalenia? Mój statek jest już w miarę sprawny *spojrzał na Secorshę z uśmieszkiem, on dobrze wiedział, jak wyglądał jego statek tuż po "lądowaniu"* więc jego mogę zabrać ze sobą, na Utapau...

*Skinął głową, na znak, ze rozumie. Że przyjął do wiadomości na płaszczyźnie neutralnej. Podał reke. Miał żylastą, suchą i silną dłoń, ale nie ścisnął mocno. Tak bez większego zaangażowania. Czujnie mrużąc oko spojrzał w twarz człowieka. Nie uśmiechało mu się ładować na cudzy statek i robić w nim dobra mię do złej gry i liczyć się ze zdaniem kogokolwiek. Hakon miał… lekkie problemy w kontaktach interpersonalnych. Nic jednak nie powiedział. Nie był jeszcze niczego pewien. Nie chciał się wypowiadać*

*Odwrócił się i spojrzał na nowo przybyłego "Cholera jasna, znowu ten pseudo filozof, co go to Jawów wysłał..." pomyślał zgryźliwie Tangorn, ale postanowił nie mieszać się w dyskusję. Seco przyciągał dziwnych osobników jak magnez... a Mando nic na to nie mógł poradzić. Spojrzał ponownie na Hakonam zastanawiając się, co też z nim zrobić* Ekhm... widzę, ze się gdzieś wybieracie... *zaczął ostrożnie, nie był pewny reakcji nieznajomego, wolał nie wdawać się w niepotrzebne konflikty*

*Patrzył spokojnie w ciemną twarz człowieka. Już miał odpowiedzieć, już rozchylił wąskie wargi, błyskając subtelnie dolnymi kłami kiedy… aż na chwile wytrzeszczu dostał i zakrztusił się wdechem. Drużyna?! Spojrzał gniewnie na Secorshę. Chyba mu upał zaszkodził* Tak, lecimy na Utapau *odpowiedział Tangowi, po czym wyciągnąwszy rękę ścisnął Secorshę za ramie i szarpnął w swoim kierunku* Co ty na litości 12 cór Ravela wygadujesz, kretyńcze?! Jaka drużyna?! *warknął po kaleeshainsku, mając wciąż jeszcze na oku jego przyjaciół, którzy mogli nagle zechcieć go bronić. Hakon był i na to przygotowany. Swoją drogą, jak to jest ze im większy świr. Tym bardziej go lubią. Na obcej planecie, w miejscu niemal wyludnionym znalazło się dwoje jego znajomych. Dziwne. Tak bardzo dla Hakowa. Nawet na Kalee mało kto pamiętał jego imię. Samotność i wyobcowanie tak mocno wrosły w dusze a-juata, ze nie umiał już być inny*