*Zbaraniał, z jednej strony ciągnięty przez Hakona, który miał ścisk w łapie jak imadło, trza mu przyznać. Uśmiechnął się do niego, a słowa Warraqa postanowił wykorzystać na danie sobie czasu na wymyślenie odpowiedzi Izvoshry* nooo... on tu mieszka *uśmiechnął się do nazzara, wietrząc żółte kły, i łbem wskazał na Hakona, a potem do niego w języku ojczystym się wrócił* Nie rób scen, przecież dobrze wierz, ze w gromadzie jest bezpieczniej, lepiej... on ma statek... w statku ma moje rzeczy... No i... *zawiesił nagle głos. Zbliżył się do Hakona, metalową ręką odczepił jego dłoń ze swojego ramienia, a  organiczną ręka z troską pogładził go po dłoni, patrząc mu w twarz wzrokiem bardzo przewrotnym. Takim... szaleńczym* No i w końcu kolegów będziesz miał, Hakon *dodał tez po kaleeshainsku. I odwrócił sie do Tana* Kuhrrwa, juz zapomniałeś?! No przecie  że lecimy odnaleźć genehrrała i stac sie bohatehrrami, nie? *po twarzach popatrzył* I Ty! Żeby stać się sławny i whrrucić honohrr swojemu ludowi, nie pamiętasz jakżesmy kuhrrtularnie przy buutelce ten plan ophrracowali?! Nie pamiętasz, Tan?

Warrq instynktownie podrapał się w brodę. Coś go wrzuciło w wir wydarzeń tutaj na pustkowiu... W dodatku w międzyczasie dwójka kaleeshów rozmawiała w swoim języku- był tego pewien. O ile spotkania z tą szaloną dwójką mógł się spodziewać- tak ciekawiło go pojawienie się kolejnego kaleesha i w dodatku... Dziecka. Ludzkie dziecko... To też dziwne, jak ludzka istota chciała przebywać z innymi... W szczególności w tych czasach. Nazzar ponownie otrząsnął się z zamyślenia. Zawsze lubił analizować sprawy w swojej głowie, ale tutaj i teraz było to co najmniej nieprzydatne. Odłączył się od głównego toku rozmowy- a czas naglił. Nie lubił samego siebie za sposób w jaki prowadzi konwersacje- jeśli nie szła ona po jego myśli uciekał w swoje myśli lub po prostu znikał. Tak znikanie jak na marnego Jedi wychodziło mu całkiem przyzwoicie. Nienawidził tego, że jego największym talentem od zawsze były techniki dywersyjne. A później tylko sztych z miejsca, z którego ofiara nie planowała się bronić. A właśnie! Durastalowy miecz! Warrq nerwowo pomacał się po pasie- Jest! - odetchnął z ulgą. Wzdrygał się przed używaniem broni blasterowej, a machanie mieczem świetlnym tutaj, wśród nieznajomych byłoby czystym idiotyzmem. Tracił czas, Imperialni byli na tropie, a ucieczka z Tatooine była najważniejsza. Na szczęście "wyłączając" się z rozmowy nie zatracił głównego wątku- gdzieś lecieli. O ile Tangorna potraktował chłodno - Stary głupcze, oceniłeś przedwcześnie a miałbyś poplecznika- wyrzucał sobie po chwili namysłu- tak Secorsha był na tyle beztroski, że mogło się udać. Teraz kolejna poza i....
- Wybieracie się gdzieś? Ja planuję odlecieć z Tatooine, w zależności od tego gdzie będzie transport... - to ostatnie zdanie wypowiedział ze smutkiem w głosie i czekał na reakcję Secorshy- w którego to stronę głównie skierował pytanie.

*Spoglądał to na Hakona, to na Secorschę, to na tego dziwnego osobnika, Warrq, czy jak mu tam. Cała ta przygoda zmierzała w bardzo dziwnym kierunku i zaczynał się zastanawiać, co on tu do cholery robi? No ale już się z tego nie wyplącze, to trzeba brnąc dalej... Zachciało mu się robić kurs na Utapau... co to, autobus?* Ehh... dobra, brać dupy w troki i jedziemy, miejsce na statku jest, więc się pomieścimy... *stwierdził tylko i wskoczył na swojego "wierzchowca". Nie zamierzał nikogo przekonywać do udziału w podróży, to już ich prywatna sprawa (ewentualnie sprawa Secorshy, który chyba nie rozumiał znaczenia słowa "nie")*

Warrq również milczał. Samo zachowanie wszystkich było dziwne. W dodatku to wszystko co się wydarzyło przez ostatnie kilka minut zakrawało o cud, albo jakiś dziwny zbieg okoliczności na poziomie tych durnych telenowel w Holonecie. Ale kogo to obchodzi, skoro nie musi brnąć przez pustynię sam? A biorąc pod uwagę fakt, że Imperialni kręcili się dosyć gęsto ostatnio... A właśnie! Przecież nie powiedział im o tym co jest za nimi... Ale kogo obchodzą plecy, gdy przed twarzą gęstnieje mrok? Im bliżej większego miasta tym niebezpiecznej. "Mniej wiesz- lepiej śpisz" - powiedział sam do siebie i dosiadł ronto, które leniwie chłeptało wodę. Nie pytał się nawet czy może skorzystać z wodopoju- po prostu wszystko stało się spontaniczne i beztroskie. To właśnie takie rozluźnienie sprawiało, że łatwiej mógł sobie poradzić... Złapał prychające jeszcze zwierzę za cugle i czekał aż ktoś ruszy pierwszy.

Ehh... *siadł wygodnie, chwycił lejce i nie oglądając się za siebie, skierował swojego ronto w stronę miasta i popędził go nieco, bo zależało mu na czasie, ta planeta go dobijała. Jechali równym tempem, by nadmiernie nie wymęczyć wierzchowca, zwłaszcza, ze ciężar się zwiększył* Seco, masz już pomysł jak odnaleźć generała? *nawiązał rozmowę tak dla zabicia czasu, a przemowy kaleesha szybko poprawiały mu humor. Dobrze wiedział, że nie odnajdą generała, ale co tam*

Ty kuhrrwa, jeszszcze nie... *Jeknął cicho, gnieżdzac się w siodle. Przybrał pozycje tak nieprawdopodbna, ze az Tanowi przeszkadzac musiał, ale niech hołota patrzy jak pany jeżdza. Wcisnął apzura w usta, dumajac* My się musim, tan, napic. To na myslenie dobhrre... i wymyslimy... ale wydaje mi się, z e to thrrudne nie będzie... bo my, tan, to jesteśmy kuhrrwa bohatehrrry! *krzyknął, podnosząc pięść w góre* szagom marsz, von’gu, szagom marsz1 * jak nie ściśnie ronto łydkami, wkładajac w to spory pokład siły,. Popędzone zwierze ruszyło galopem w pustynie* za mnoooooooł! *wrzask Secorshy ucichł gdzieś w kłębach Kurzu*

*Jasnym był w tym zachowaniu rak zaufania. Zawsze łatwiej ewentualnie „zdjąć” tego, kto jedzie przed tobą. Nie chciał nikogo zabijać. Każda śmierć to tragedia. Nikt nie wie o tym lepiej niż wojownik. Prawdziwy wojownik. Ale czasem trzeba podjąć wybór czyje życie jest ważniejsze – czyjeś, czy własne. Odczekał w milczeniu az obcy nazzar ruszy. Sam ruszył eopię, najszybszego z wierzchowców dopiero, gdy Warrq był daleko. Objął Tasse obandażowanym ochronną taśmą przedramieniem. Czas oddać się wiatrom Zmian*