*Przez ten czas Hakon przeszedł przed fotel na którym Secorsha pogrążył się w narkotycznej "sjeście". plunął na dłoń i... biorąc zamach od tylu, sierpowym przyrżnął mu w pysk z tak zwanego liścia. uderzenie poniosło się po statku. Hakon uniósł powiekę. No no, jeszcze mocy nie straciło... Kiedy wrócił człowiek uniósł rękę w geście mówiącym mniej więcej tyle co "spokojnie, nic się takiego nie dzieje." Choć z drugiej strony rad był, ze ktoś się o Secorshe troszczy. gdyby nieprzytomny kaleesh nie czuł nad sobie tych "opiekuńczych ramiona" nie dałby sie odurzyć. Tego Hakon był pewien. Nie ruszył sie. Stał nadal. Reke wytarł o biodro, leniwym, oszczędnym ruchem. Półcień kabiny sprawiał, ze na tle iluminatora ziejącego pustką kosmosu wyglądał jak zjawa*

*tak wiec znaleźli się obok siebie i Tangorn mógl widzieć, co robi a-juat. Sięgnął do łba Secorshy. Jedną ręką silnie przytrzymał go za brodę, drugą podniósł powiekę nieprzytomnego. Ukazała się wielka jak czarna dziura źrenica, zajmująca całe oko.* Narkotyki rzadko kiedy są bezpieczne, ale rozmyślnie zastosowane mogą uratować zdrowie… *Tu chodziło chyba bardziej o ich zdrowie, bo gdyby zaczęli rozmawiać o Grievousie w sposób inny niż poglądy Secorshy przy nim właśnie to… to ta dawkę musieliby potem popielic między sobą, by zabić ból powyrywanych z dupy nóg…* Jest nieprzytomny, nie usłyszy, nie poczuje… nic *wyprostował się i spojrzał na tanga. Mrok ułożył się w mozaikę na zniszczonej skórze jego twarzy, wypełniając cieniami wszystkie blizny, a ta największą upodabniając do jakiegoś surrealistycznego wąwozu*

*W milczeniu wysłuchał całej wypowiedzi, powoli przyjmując wygodną pozycję. Przysiadł na pulpicie w miejscu, gzie był on tylko blatem, bez przyrządów. Oparł ręce o kolana przy nostalgicznym jakby wydechu, i chwile jeszcze milczał po tym jak mado przestał mówić* Cóż… nie wytłumaczysz…. Nie ma takiej siły… *podniósł wzrok, a spojrzenie jego jednego oka zawiesiło się na oczach rozmówcy* Po tym… zdarzeniu bardzo wielu młodych kaleeshów nie uwierzyło… i postanowiło na własną rękę odnaleźć generała… ta… masowa migracja… *Nieznacznie uniósł rękę, zataczając palcem wskazującym niewielkie koło i znowu zamilkł. Poszył dłonie na kolanach, podrapał się odruchowo, szukając słow. Oko samo mu się zmrużyło. Odwrócił łeb profilem do Tanga kiedy patrzył gzie w bok, przez chwile, po czym znów wrócili doń wzrokiem i uwagą* nigdy nie wracali… nie wrócą… o jest… nie wiem, jak Ci to powiedzieć, na Kalee określamy to słowem haw’zai. Taka głęboka wiara… w coś… co jest niemożliwe… jak sens życia

*przemilczał informację, ze na Kalee powoli zaczynał już wchodzić w rangę boga. Podejrzewa, ze Tag się domyśla, tylko celowo nie użył tych słow. Zabębnił pazurami w blat po obu stronach swojej osoby, kierując wzrok na sufit kokpitu. Głupie to było co usłyszał, naiwne, proste… i dlatego mogło się udać. Mogło, ale w przypadku szaleńca margines błędu powinien być trzy razy większy niż obszar roboczy* Mam… obiekcje… *skierował wzrok na tanga* równie dobrze może to kupić, jak nas po prostu odkryć… Bo nie sądzie, byśmy zdołali realistycznie wyanimować Grievousa w ciągu dwóch godzin i wymyślić wszystko tak by było wiarygodne… Bo trzeba Ci wiedzieć, ze jak się dowie, ze go oszukaliśmy to możesz stracić coś więcej niż przyjaciela… *Jego spokojny, monotonny glos sugestywnie się urwał, pozwalając na dodanie w miejscu ucięcia całej litanii rzeczy do stracenia, z życiem włącznie*

Twoje groźby są nieco… infantylne, bez urazy… *mruknął spokojnie Hakon. Wypił równowartości czterech kieliszków, a to gwarantowało, ze jakieś 5% tego co myśli zwerbalizuje. Długo zastanawiał się nad słowami Tanga* To jest jak… *odezwał się w końcu, ty razem wpatrując się w posadzkę* …w trandoszańskim porzekadle: nie ratuj życia, bo może to się zakończyć zgonem… *zamilkł znowu, kierując myśli na inne tory. Wzbraniał się przed spojrzeniem na Secorshę. Fakt faktem cokolwiek oni zrobią on i tak odbierze to po swojemu* zależy Ci na nim? *odezwał się. Trudno było stwierdzić, czy pyta czy twierdzi. Ale spojrzenie podpowiadało, ze to było pytanie*

*Po zakończeniu tej wypowiedzi przez człowieka, Hakon zrobił coś, czego chyba nikt kto go zna by się nie spodziewał. Chwile stał nieruchomo, patrząc na tanga, po czym… zaśmiał się. Krótko, ale serdecznie i szczerze, pokazując niemal idealnie marketingowe uzębienie, białe, równe. Dostał nawet zmarszczek wokół oka. Chwila, sekunda, może półtorej spontaniczności* masz rację *podjął, już swoim normalnym głosem. Secorsha miał w sobie ten… magnetyzm, kory sprawiał, ze bardzo szybko przestawał być obojętny. Hakon w końcu spojrzał na uśpionego Secorshę, któremu nie tak dawno przecież w mordę dał celem zweryfikowania siły działania leku. Teraz pochylił się by sięgnąć po swoją odstawioną „na potem” butelkę. Odkorkował, i z zamkniętym okiem upił łyczek* Sugeruję zaniechać tego planu *mruknął zamykając butelkę* Najgorsza prawda jest lepsza od najlepszego kłamstwa… *Spojrzał znowu na Tanga* Kiedy nasz oswojony hitnic zdechł, wybrałem się do sąsiedniej osady po drugiego… powiedziałem synowi ze to ten sam, ale on się połapał *odkorkował butelkę, napił się. Dużo. Zakorkował* Nie chciałbym drugi raz tego przechodzić. Na większym dziecku…

*skinął łbem kwitując te słowa. Ciekawe, ilu młodych kaleshów takich jak Seco już widziało zwłoki generała. I nie uwierzyło. Westchnął, patrząc na Tanga* cokolwiek zrobimy może się to odwrócić przeciwko nam… a jak nic nie zrobimy to… to on zrobi, co zechce. *przejechał pazurami po kasztanowych, szorstkich włosach. Analizę słowa „bezradność” a-juat przerabia dopiero na szarym końcu szkolenia. I dziwi się potem całe życie, dlaczego tak mało czasu poświecono temu tak częstemu w obecnych czasach zjawisku* czy w kulturze madoliarańskiej jest cos odnośnie Zdawania-Się-Na-Los?