Halb rzucił okiem na maszynerię. Nie bardzo interesowało go, co to takiego. Śmigacz do nielegalnych wyścigów czy nowa bimbrownica - liczyło się, że z pewnością to coś nielegalnego.
Zaczął rozglądać się za jakimś kierownikiem. Może da się namówić na jakiś mały sabotaż u konkurencji...

Nie miałem ochoty się z nimi bawić. Odpowiedział krótko Halb. Jednak nie mam ochoty się już z nimi widzieć, dlatego właśnie jestem tutaj. Może komuś przydadzą się usługi fachowca od bardziej skomplikowanych niż windykacja i wyrzucanie śmieci, spraw?

Halb uśmiechnął się lekko, co mu się czasem zdarzało, gdy jego twarz skutecznie skrywał hełm. Nie ma to jak łączyć przyjemne z pożytecznym, tak jak kopanie imperialnych tyłków z pracą. Aczkolwiek nieco bardziej wolę czystsze i prostsze rozwiązania. Odparł łagodnym tonem, wskazując na wystającą nad ramieniem kolbę karabinu. Jestem zainteresowany jakimś poważnym kontraktem, bo ktoś czeka na mnie na Corelii i, bez urazy, chciałbym jak najszybciej opuścić to miejsce.

Poza tym jakiś dyskretny sabotażyk też nie stanowiłby problemu. Albo ewentualnie widowiskowe fajerwerki. Zakres moich usług jest dość szeroki. Dodał Halb, obserwując reakcję Zabraka.
Przypadkowa reklama mogła mu się przydać, ale wolał nie pompować plotek, bo w końcu mógł znaleźć się ktoś dokładniej poinformowany. Plotki plotkami, ale rzetelne informacje też pozostawały w cenie i ci, którzy mieli kredyty, raczej w nie woleli inwestować.

Będę. Odparł twardo Halb, potwierdzając też skinieniem głowy i dodał jeszcze szybko: Jeszcze jedno - chciałbym uzupełnić swój ekwipunek. Gdzie tutaj można znaleźć pewny towar?

Halb bez zbędnych pożegnań opuścił 'stronę' i udał się na najbliższe targowisko. Mimo, że Zabrak miał do niego dość entuzjastyczne nastawienie, to jednak jeszcze mu nie ufał.
Na szczęście zapasy Halba nie były jeszcze aż tak uszczuplone aby stanowiło to poważny problem. Amunicji miał jeszcze pod dostatkiem, ale przydały by mu się jakieś granaty albo ładunki wybuchowe w razie gdyby ktoś faktycznie zainteresował się opcją sabotażu. Postanowił jednak rozejrzeć się po targowisku, uważając jednocześnie na imperialnych towarzyszy. Jedna akcja reklamowa już mu wystarczyła. Perspektywa ukrywania się kolejny dzień w jakiejś parszywej dziurze nie był zbyt pociągająca.

Na szczęście na straganie Jawów znalazło się kilka egzemplarzy wyglądających na sprawne granatów, więc po kilkunastu minutach ostrych targów ze skrzekliwym pokurczem za ladą, Halb stał się szczęśliwszym posiadaczem dwóch sztuk granatów dymnych i dwóch zwykłych. Postarał się oczywiście w miarę możliwości sprawdzić, czy aby to nie słynna Jawska fuszerka. Przydało by się znaleźć gdzieś tu dostawcę sprzętu imperium. Oni jednak są trochę pewniejsi. Pomyślał, opuszczając tłoczne targowisko, uliczką w której wczoraj omal nie dostał się w łapy białych.

Ostatnio edytowany przez Halb (2009-09-26 00:37:24)

Halb dostrzegłszy leżącego sobie pod ścianą Hakona zdziwił się szczerze. Jednak trwało to krótko - właściwie po szturmowcach można było się spodziewać takiego potraktowania Kaleesha.
Choć po niejednym nawet bardziej plugawym świecie już stąpał i niejedno przeżył, to jednak nie wyzbył się 'ludzkich' uczuć i nieco żal mu się zrobiło tej istoty, którą już trochę poznał. Hakon sprawiał, w jego oczach, wrażenie, że gdyby był to bardziej cywilizowany (nie po huttyjsku) świat, to przechodnie pewnie rzucali by mu czasem jakieś drobniaki.
Halb nie miał najmniejszej ochoty wracać do wczorajszej sprawy, zwłaszcza że miał w perspektywie jakieś poważniejsze zlecenie, więc skierował kroki tak aby przejść obok swego poprzedniego celu, rozglądając się przy tym czy w pobliżu nie ma ich ulubionych 'znajomych'. Gdy był już tuż obok Kaleesha, zatrzymał się nagle i odwracając tylko głowę powiedział wyraźnie do niego - Witaj. Żyjesz? - kulturalnie, z powitaniem, ale bez zbędnych, mogących uchodzić za podejrzane, spoufaleń. W końcu nie znali się praktycznie wcale.