*Seco roześmiał sie całym pyskiem* a widzisz! widzisz! muzykować tez lubicie! macie swoją pieśń o bratach... my tez mamy... szagom marsz... My jesteśmy bahrrdzo podobne ludy *Objąwszy Tana ramieniem zawisł na nim znowu wychylając łyczek* Ja bede twoim vode, a ty moim szagom... i uhrratujemy wszystkich klonów, by mogli rrhazem z  nami budować nasz idealny świat... bo oni maja jaja!

*On wiedział,ze to nierealne, bo żył bliżej cywilizacji. Ale Seco... dla karmionego całe zycie bajdami i legendami prostego ludu, dla którego lot nadprzestrzenny to cud, te wizje były bardzo realne, a plany na wyciągniecie reki. Nie była to kwestia wariactwa - Secorsha wierzyłl ze uda im sie tego dokonać. Odnaleźć jego wodza, którego tak kochał, jak i cąłe kaleeshianskie społeczeństwo. O klonach nie wiedział nic, ale był juz troche pod wpływem. I też w to wierzył* Rhhacja, szagom! Za wolnosc waszsza i naszszą! Za phrrawdziwą rrhospiehrrduchę!

*Seco wytrzeszczył oczy o źrenicach z akcentem pijackiego błysku* no! ale bedzie imphrrreza! *warknął zadowolony i bach - połozył się do tyłu. Podniósł butelkę  na wysokość oczu* Pussta, mój vode szagom... phrroszszę o wspahrrcie... mój oddział nie ma amunissji! *przekręciwszy sie na brzuch, udał ze siedzi w okopie*

***

[minęło kilka (kilkanaście?) godzin]

*Nagle zrobiło się jasno. Ciemno, jasno, ciemno. Został przy jasnym. Jasne powoli nabierało cech fizycznych. Głebi, kolorów i kształtów. Ale i tak jasno, choć właściwie ciemno. Zamrugał. Jasne się poruszyło* Tibo... *jęknął Secorsha. Mokry nosek Tiba dotknął miejsca, gdzie humanoidy zwykły mieć policzek. Secorsha podniósł się na ramionach. W głowie i gardle czuł ten charakterystyczny stan dyskomfortu poalkoholowego. Zachwiało nim nieco. Próbował odwrócić głowę, by spojrzeć na mado. Udało mu się połowicznie, bo coś kark odmówił posłuszeństwa. Ujrzał stosik pustych butelek. Co najmniej 7. uśmiechnął się do siebie. Prawie rekord. Jednak twarzy mandalorianina nie ujrzał, za to zobaczył jego but. But... hmm... Secorsha podniósł organiczną łapę i pomacał się po kieszeniach. Wszystko było na miejscu. Z porządnym gościem piłem – pomyślał*  Uhhh... Tan? ż... żyjeszszsz? *zapytał. Pytanie było jak najbardziej na miejscu, bo Secorsha jak Secorsha, ale Tangorn to na pewno przekroczył dawkę śmiertelną dla swojej rasy*

*Secorsha widać podświadomie udziela sie innym. A nie ma lepszej sytuacji do ładowania podświadomości, jak sytuacja kompletnego spojenia. Wyglądało na to,z e im obu urwał sie  holowideogram. Secorsha siedział na podłodze. tam tez spał Piehhrdoliszsz... *Jęknął, lokalizując człowieka mętnym wzrokiem na podstawie słyszanego niewyraźnego głosu* jak byśśś nie ż...zył to byśśś nie gadał... *wydukał, po czym od razu zacisnął zeby. Powiódł spojrzeniem, jzu coraz ostrzejszym po mostku.* uoo... jak w buhhrdelu: wszszystko rrhozjebane... *Wstał przy drugiej próbie. zachwiał się i bardzo szybko odzyskał pion. spojrzał teraz na mado z wysokości swojego wzrostu. Aha, cwaniaczek: Seco chodź tu. Podszedł, by zaraz tez zerknąć na zarzygana kontrolkę* O ile się znam na mechanice, to to Tan, będzie trzeba wymyć jednak... *poklepał mado po ramieniu* bo teraz to wszystkie na czehrrwono świeca

To Ty się chwiejeszsz fluku a nie sstatek *wyjaśnił Secorsha, który, w przeciwieństwie do Tana czuł się już całkiem nieźle i był przytomny. Różnice organizmów. Kiedy człowiek podszedł, Seco usiadł na jego miejscu, okręcił się w fotelu i zerknął na kontrolki. Patrzył. Miał już ostry wzrok* No ssso Ty kuhrrrwa głupoty pleciesz, ze mięso... mięso sręso. To nie jest żadne mięso tylko się nam lewy silnik wypala! *rzekł z satysfakcją w głosie, utrzymując wzrok na pulpicie*

*Seco ryknął tryumfalnie, w ogóle nie biorąc sobie zagrożenia do tego pustego łba. Dał nurka na swój fotel, i chwyciwszy coś, co zapewne kiedys było koszulą jego towarzysza, zaczął wycierać inne kontrolki* Wiesz, zdecydowanie powinniśmy wyjść z nadświetlnej, zanim możemy. Płyn w układzie zwaniania zahrrass osiągnie tempehrraturę wrzenia *rzekł wesoło, wyszczerzając zęby. Chwila tak trwał, patrząc na człowieka i śmiejąc się z jego zdenerwowania. i nagle* O KUHRRWA! *wrzasnął, momentalnie łapiac się za głowe. oczy zrobiły mu sie nagle wielkie jak dojrzałe, nabooskie jabłuszka* maszyna nam się rozwala! *Panika ogarnęła całe ciało Secorshy. czuł charakterystyczne, podniecające krążenie adrenaliny. uśmiechnął się opętańczo* Grievous tez to przezywał!

*Patrzył co robi mado całkiem rozumnym jak na taką sytuacje wzrokiem. Zamrygał kilka razy* ee? *jęknął, słyszac jego słowa. Pazury wbił w podłokietniki, grzbiet w oparcie i... łomot, łomot, łomot - za przykładem "kapitana" kopnał trzy razy pod pulpit, tam gdzie wszystkie obwody się kłębią. posypały sie iskry. kaleesh przygryzł wargę,. pochylił się nad migającymi rozpaczliwie światełkami* A wieszzsz, ze kaleeshowie sa w pierwszej dziesiątce rrhankingu na najbeznadziejniejszych pilotów w galaktyce? *Odezwał sie a w jego głosie było coś niepewnego. jak kiedy widzi sie cos napawającego obrzydzeniem. jakby... miał się porzygać. Wziął wdech, potem wydech, i sięgnął metalowa łapą do kontrolek oznaczonych czerwonym alarmem. Odciął zasilanie uszkodzonych podzespołów, w tym uszkodzony silnik. oblizał się nerwowo. Dobra. gdzie pozostałe silniki...
Pozostałe pracowały z pełną mocą, wiec nie świeciły na czerwono. nie były takie łatwe do znalezienia*

w kosmosie! *odpowiedział twórczo kaleesh. Podniósł na chwile wzrok, ale właściwie nic nie zobaczył, bo rozum został na pulpicie. Wrocił wzrokiem, i wycelował pazurem w jedną z  migających informacji* Silnik... wthrrysk... dobrze mówię? *zapytał. oszczędnym ruchem podniósł łeb i zmrużył oczy, które miały juz normalne rozmiary. ściągnął wargi w geście skupienia. teraz jego uwaga i wzrok utkwione były za iluminatorem* planeta? Chyba coś widzę tutaj... *Rzekł, wskazując kolcami brody wyłapane przez ostatni działający komputer koordynatory i hologram planety w ich zasięgu* to nie jest Utapau, nie?