*Akademie powitała Aigothira odbijającym się gwałtem od uszu rumorem, jakże innym od cywilnego szumu ulicy. Tu wszystko było uporządkowane, nawet krzyk, nawet jęki. Przełożeni twardzi, podwładni zdyscyplinowani. Umundurowani szturmowcy z dystynkcjami i odznaczeniami durnie, ku czci swoich idei pełnili warty przed zamkniętymi włazami do poszczególnych korytarzy. Nad jednym z  nich migał lśniący orąężem szyld: rekrutacja. Stało tam właśnie dwóch młodych rodian, rozmawiających przez szum z wartownikami – posągami* Masz małe szanse, pułkownik brzydzi się obcego robactwa, takiego jak Ty... weź numerek i czekaj na swoją kolej! *szturmowiec opancerzonym ramieniem wskazał palcem na niewielki podest kilka metrów dalej. Wydawał numerki na plakietkach. Rodianin dostał A 112. Wyświetlacz pokazywał, ze przesłuchiwany jest rekrutant 108. Czyli nie było dziś ruchu*

E! TY! *rozległ się nagle donośny, skupiający uwagę, ale zarazem niesamowicie uładzony i zdyscyplinowany krzyk kierowany do ów Enchaiego, który kręcił się tu już jakiś czas. Krzyczał ten sam szturmowiec, który wcześniej odebrał rodiańskicm chłopakom dużą częśc nadziei* co się tam tak czaisz jak ewok z dynią?! Czego szukasz? *nie zszedłszy z posterunku machnął na Aigothira przywołujaco ręką. Stał nadal w pozycji pełnej pewności siebie i gotowości, a zarazem jakby chciał oddać honor ideałom, którym służył. U jego boku spoczywał oparty o idealnie czystą posadzkę standardowy karabin szturmowca*

Nooo... *przeciągnął zmienionym przez wokoder hełmu głosem szturmowiec, który tam do oficera miał jeszcze długą drogę jesli był jakimś kapralem, to juz wyczyn. Głos miał donośny i postawę poprawną, to go pod drzwi postawili. W każdym arzie jego głos zdradzał, ze Aigothir dużo bardziej mu sie spodobał niż ci, co przychodzili wcześniej. Był wyraźnie zadowolony, bo wiadomo - pułkownik jak kogoś znajdzie, to i humor ma i na swoich podwładnych inaczej patrzy. Drugi szturmowiec przekręcił ukryty w hełmie łeb by tez sie przyjrzeć enchaiemu. z reszta - wiele osób patrzyło. Niektorzy z podziwem, inni z graniczącą z kpina wesołością. No ale to jak wszędzie. Akademia Imperialna to tez pewna grupa społeczna* Weź numer i czekaj na swoją kolej. za tymi drzwiami ważą sie losy... abra kadabra kurde... *zachichotał przez hełm* Nie jesteś trochę za stary na zabawę w żołnierza, Aiden? *Z całą pewnoscią zauwazył zmarszczki na twarzy Aigothira*

*Numer Aigothira - A 113, jakże symboliczny - widniał na plakietce z durplastu. Nim Szturmowiec zdązył jednak dac szczególowe instrukcie, właz za jego plecami rozsunął się. On i jego kolega odeszli o krok na boki. Szturmowiec chwyciwszy ramie enchaiego, odsunął go na bok. Z drzwi wypadła... dosłownie została wyrzucona krzycząca, zalana potem i łzami k0bieta. na twarzy miała ślad uderzenia* Nie, nie! Będe dobrym szturmowcem, będę... *dalsze jej krzyki ucichły, kiedy została wywleczona w sposób mało delikatny z hali, prosto do innych drzwi. Z cała pewnoscią nie do wyjścia. Napis nad drzwiami sugerował, ze kobieta otrzyma teraz nauczkę za zajmowanie czasu pułkownikowi. Numer nad drzwiami zmienił się z 108 na 109. Kolega szturmowca z ktorym stał Aigothir ponaglił ruchem reki następnego kandydata - barabela. Stojący obok enchaiego żołnierz zachichotał.* ten będzie szybko

*Właśnie o dziwo najwiecej na rekrutacji było obcych. Czyżby wierzyli, ze mogą wkupić sie w łaski imperium dołączając do armii? Może wydawało im się,ze jeśli pokażą w niej swoją lojalność, to zyskają więcej niz tylko spokój swoich rodzin. Błąd jednak był w samym progu - nikt im nie da szansy na pokazanie tego wszystkiego. Barabel za chwile z drzwi wyleciał. Ale nie krzyczał, wstał, i w aplauzie śmiechu opuscił budynek. następny wszedł, ale w zamieszaniu nie szło odgadnąć kto. Byli tacy, co spędzali tu wolny czas wyśmiewając kandydatów i oni zasłaniami widok innym. oczywiście byli szturmowcami, a ich głowy bez hełmów pokazywały,z e wszyscy co do jednego byli ludźmi. W końcu na wyświetlaczy zalśniło czerwone A 113. Właz stanął otworem dla Aigothira Aidana*

*Powitało go duże pomieszczenie urządzone w stylu wojskowym, bardzo surowym i wręcz chorobliwie pedantycznym. Krzesła pod ścianami ustawione idealnie równolegle do siebie i do ściany. Płytki podłogowe ułożone w idealny wzór, jak łuski jakiegoś wielkiego gada, Nic ani o setna milimetra nie różniące się od innego szczegółu. Nawet słoje w biurku pułkownika zdawały się być poukładane symetrycznie. Za biurkiem siedział człowiek w wieku lat może 50. za jego plecami dwóch szturmowców z podniesioną bronią trzymaną na skos przez opancerzone piersi. Kolejnych dwóch przy drzwiach i pod oknami. Ci pod oknami wyglądali jakby pilnowali okazałej, draliańskiej palmy w kamiennej donicy,. Ale biada temu kto się zaśmieje na to skojarzenie. Pułkownik otaksował wzrokiem Aigothira. W jego wzroku czaiło się coś jakby ulga* No, nareszcie... *podsumował* Imię, nazwisko i tak dalej

*Z tak bliskiej odległości dało sie zauważyć przeźroczystą barierę energetyczna otaczającą pułkownika i jego biurko. z cała pewnością nie jeden juz chciał mu zestrzelić z mordy ten parszywy uśmiech a z bliska nie było to trudne. Człowiek taksował Aigothira wzrokiem, niby się bokiem ust uśmiechając, ale było to dość jadowito fałszywe. Niezbyt skomplikowana wyższość. traka... Imperialna. Oparta na pozycji.* Enchai... enchai srenchai... co, wstydzisz sie swojego CZŁOWIECZEŃSTWA! O rasę cie pytałem, nie o plemię! Jeszcze raz - kim jesteś, Aidan? I dość nieciekawie jak na 30 lat wyglądasz... zapewne w twoich papierach jest tego wyjaśnienie, co, Aidan? Oficer... pfi... *Zaśmiał się ostentacyjnie, kiwając się na lewitującym pod nim krześle* No słucham... To, ze miałeś szczęście w swoim nic nie wartym życiu urodzić się po właściwej stronie, we właściwej rasie, nie znaczy,ze jesteś istota warta więcej niż nerfi nawóz po dwutygodniowym leżakowaniu.