*Tang szedł za Hakonem i Secorschą, zamykał pochód w bezpiecznej odległości. Lubił trzymać się na uboczu, miał wtedy doskonały widok na wszystko i mógł porozmyślać, ale to rzadko się zdarzało, zazwyczaj był czujny i wypatrywał niebezpieczeństw. Jak powtarzał mu ojciec "nigdy nie bądź zbyt pewny siebie i szukaj wroga tam gdzie jest najbezpieczniej". Brzmi to może jak ględzenie wariata o mani prześladowczej, ale dzięki temu, że stosował się do tego, jeszcze teraz żył. Poza tym Mando ubrany był w pełen pancerz i w hełm, przez który nie było widać gdzie patrzy skutecznie odstraszał osoby nie przepadające za kaleeshami*

*wiecznie ponuremu Zakonowi pozornie nie udzielał się entuzjazm, choć rzecz jasna pozory myla, zwłaszcza w przypadku Hakona. Hakona, wojownika, który był już ojcem, przewodnikiem i nauczycielem swiata* Utapau… *odparł tessie, i zamilkł, by przeczekac kolejnego GENERAAAŁAAAA Secorshy.* W miescie Pau, w leju krasowym *dokończył kiedy już było bezpiecznie. W koncu ich marsz doprowadził ich do wyjscia, gzie przed nimi rozciągał się skalny wachlarz. czysty, dziki, bez poręczy. Dalej przepaść i przeciwległa sciana, oddalona o kilkanaście mil, upstrzona podobnymi pólkami. Piękne, pomyślał Hakon i odruchowo zacisnął dlon na ramieniu dziewczynki, jakby nagle chciała mu uciec*

*Tang po każdym krzyku Secorshy śmiał się głośno, ale jednym z wielu błogosławieństw hełmu było to, że tłumił wszelkie dźwięki, gdy tylko właściciel sobie tego zażyczył. A więc i kaleesh nie mógł wiedzieć, że ten się z niego śmieje. A tak przez praktycznie cały marsz Mandalorianin zachowywał ciszę, tylko rozglądał się wszędzie, trzymając swój kochany karabin blasterowy. Czasami miał ochotę przywalić jakiemuś zbyt ciekawskiemu czy namolnemu tubylcowi, ale o dziwo się powstrzymywał. Poza tym nie wtrącał się w obrany kierunek marszu, Hakon teraz tu dowodzi*

*Słowa Tessy sprawiły, ze poczuł w sobie kolejną rozterkę, dylemat. Ktoś ważny, wyjątkowy. tak… Ktoś… martwy. Martwy dla wszystkich tylko nie dla Secorshy. Hakon wrócił do punktu wyjscia: a właściwie do punktu rozważan na temat: jak w ogóle wyjść? Można by założyć nowy nurt filozoficzny o nazwie sekorszyzm. czyli całkowity chaos inspirowany zasłyszanymi głupotami i własnym widzimisię. Póki co jednak sięgnął za pazuchę, i pogrzebawszy chwilę wyjął pleciony sznurek przypominający krajkę. z cala pewnością cenną pamiątkę. Kolorowy przedmiot wręczył Tessie, przez chwile rozpogadzając oszpecone blizną jak i brakiem oka oblicze* weź to… *podniósł wzrok akurat, by dostrzec demonstrowany przez Secorshę przedmiot. od razu go rozpoznał. Nie, nie miał zbyt wielu okazji do ściskania dłoni Grievousa, ale ta część z cała pewnością należała do jednego z najsłynniejszych cyborgów wszech czasów. Po kawałku do celu – pomyślał*

*Dziewczynka zaskoczona zachowaniem Secorshy uśmiechnęła się delikatnie i spojrzała na Hakona, który właśnie siegał za pazuche. Odruchowo jednak schowała swoją głowe, jakby bała się że ktoś ją uderzy. Po chwili jednak,  gdy okazało się, ze nikt jej nie chce zrobić krzywdy a wrecz przeciwnie-podarować prezent, zamrugała kilka razy i wyciągnęła rączkę uważnie przyglądając się przedmiotowi*niesamowite...ale to eleganckie...*powiedziała dokładnie przyglądając się rzeczy* czy to jest artefakt specjalny dla super pięknej księżniczki? Czy Generałowi się spodoba to? A co Ty myślisz Secorsha? A ty?

To,… należało do mojej żony *szepnął hakon, starając się by usłyszała go Tessa i nikt inny, a już w żadnym wypadku nie Secorsha. Powiedział cos jeszcze, w każdym razie, ruszał ustami, ale kolejne nawoływanie zagłuszyło jego slowa. Westchnął spojrzał w szparę hełmu Tangorna i pokręcił bezradnie głową, jakby mówił: to był za mały szok. Nie pomogło. Co tz  resztą dłon. Jak by głowę znalazł to co innego*

*Dziewczynka kiwnęła główką i zacisnęła piastkę z rzeczą. Powiesiła ją sobie na rączce, mocno zaciskając by się nigdy nie zgubiło. Od tej pory, szła obok Hakona niczym prawdziwa księżniczka* Generaaale generaaalee*wołała pomagając Secorshy. Do tego wszystkiego, odwazyła się odstąpić od Hakona, podbiegając do Secorshy i podskakując obok niego* Geneeraaale generaaalee* wolała co chwile uśmiechając się do wielkiego towarzysza. Oczywiście, musiała co jakiś czas zerkać na całą reszte a tym bardziej na Hakona, czy nie jest na nią zły*