Automatyczne drzwi otworzyły się przed nowym klientem. Był to kiffar. Tak to na pewno był kiffar. Stwierdzić można to było w bardzo prosty sposób. Wystarczyło spojrzeć na jego twarz i od razu można było ujrzeć tatuaż przedstawiający trzy czarne kreski. Kiffarzy byli rzadkim widokiem na tej planecie, którą Zin uważał za zadupie. Nie mógł się doszukać ani jednego sklepu z częściami. Jegomość podrapał się pod nosem i przetarł umorusaną w smarze twarz. Widać było od razu, że był człowiekiem czynu. Miał na sobie ciemnozielony, zniszczony kombinezon roboczy, przepasany pasem na narzędzia, do którego przyczepiony został między innymi przecinak fuzyjny. Był w miarę wysoki i postawny. Rozejrzał się dookoła, przez chwilę zatrzymał się na mężczyźnie, który siedział pod neonem, aż inżynier w końcu ruszył. Klął soczyście pod nosem pod adresem swojego statku. Doszedł do lady, zdjął rękawice, które położył na blacie i mruknął do barmana.
-Podaj pan piwa korzennego. Byle szybko-z wyrazu twarzy można było wyczytać, że był zły i na dodatek zmartwiony. Coś go zastanawiało. Pytanie tylko, co?

Stał tak przez dłuższą chwilę, stukając palcami o ladę. Oczekiwał na piwo, którego mu tak brakowało. Barman już wlewał je do kufla, kiedy to kiffar usłyszał słowa mężczyzny, na którego to patrzył na chwilę.
-Czekaj pan-rzucił i wyciągnął dłoń.-Nie dawaj piwa. Zdaję się na zdanie tego pana-wskazał głową na mężczyznę. Jeszcze raz na niego spojrzał kątem oka i stwierdził, że można mu wierzyć. Otarł nos i kichnął.-Daj mi...czekaj...-zastanawiał się intensywnie, że aż chwycił się dłonią za twarz.-No...no...jak to leciało.-po chwili namysłu wypalił-Daj BlueBanthę.-wyszczerzył swoje zęby. Był to król wśród drinków, którego nie mógł pominąć żaden barowy koneser. Barman lekko się uśmiechnął i przygotował drinka jegomościowi, który z uśmiechem na ustach zgarnął kieliszek z jasnoniebieskim trunkiem z cytrynowym akcentem na wierzchu. Podszedł do stolika pod neonem i spytał człowieka.-Można?

Ostatnio edytowany przez Zindarad (2009-08-08 19:31:39)

-A jak-mruknął z lekkim uśmiechem, gdy usiadł przy stoliku klona. Wiele o nich słyszał. Ich waleczność i odwaga nie miała sobie równych. Lubił słuchać opowieści z frontu, bo gdy wszyscy walczyli, on uczył się na Alderaan. Zindarad starał się zachować w neutralność w konflikcie. Mimo, że wojna dotknęła każdego to i tak po cichu kibicował Republice. Nie robił tego jednak tak wyniośle jak niektórzy z jego uczelni. Kiffar zachowywał pozory neutralności i do zakończenia studiów jakoś je zachował. Upił łyczek niebieskiego trunku i uśmiechnął się lekko.-Pierdolony złom mi się popsuł-miał na myśli swój statek, który coraz częściej odmawiał posłuszeństwa. Miał ochotę splunąć na ziemie, ale powstrzymał się, bo jeszcze barman by na niego naskoczył.-A na tym zadupiu nie ma żadnego sklepu z częściami.-skrzywił usta i upił kolejny łyk trunku, którym się delektował.

*W końcu Tang odnalazł drogę  do lokalnej kantyny i bez zbędnych ceregieli wszedł do środka w pełnym pancerzu Mando, z hełmem na głowie, nie przejmując się zdziwionymi spojrzeniami stałych bywalców. Szedł dumnym krokiem przez całą salę i wszyscy schodzili mu z drogi, nie dlatego, że był Mandalorianinem, ale dlatego, że wizjer jego hełmu tak bardzo przypominał ten klonów, i wszyscy zapewne sądzili, że jest wysłannikiem imperium, a z nimi się nie zaczyna. Barman obserwował go uważnie, z lekkim strachem, niepewny co może go spotkać z ręki nieznajomego. Tang doskonale wyczuwał nastroje panujące w pomieszczeniu i nie zamierzał nikogo wyprowadzać z błędu. Oparł się łokciami i ladę, a wizjer w kształcie litery "T" skierował ku barmanowi* Polej czegoś mocnego... ale ma to być porządny trunek!

*Barman popatrzył na niego ze strachem i szybko nalał mu do szklanki najlepszego trunku jaki miał pod ręką. Mando przyjrzał mu się podejrzliwie, po czym na palcach wskazał, że ma nalać jeszcze do drugiej szklanki, co też uczynił bardzo szybko. Tang wziął je obie i podszedł do stolika, gdzie siedział Hakon i podał mu trunek, po czym sam usiadł i zdjął z głowy hełm, kładąc go na stoliku obok siebie. Zrobił łyk, oceniając czy podany trunek może być, po czym dopił resztę* Trzeba będzie się rozejrzeć... ciężko będzie znaleźć jakieś informacje

*Młody kiffar coś się zadumał. Coz, frasunek miał,a  Te-er rozumiał, to jest, starał się zrozumieć, bo sam, mając na głowie wiecej nzi zwykł mieć, potrafił gubić sie sam w sobie. Popił wstrętnego piwa i nagle jego bystre ciemne oczy, oczy Jango Fetta dostrzegły dwójkę przybyszów. drugi go nie zaskoczył. Kolejny "szalony Pielgrzym", jak to ich nazywał. przybywali tu ratować Grievousa. Biedaki, wszyscy kończyli w wąwozie. Niektórzy rzucając się w otchłań chcieli zginać po poznaniu prawdy, inni mieli pecha. Klona zainteresował bardziej pierwszy. Osobnik w pancerzu, jaki kiedyś jeszcze sam nosił. Tylko ze ten pancerz był prawdziwym dziedzictwem jego "ojca" Fetta, a zarazem tym, o czym klony mogły marzc, bedac wojownikami... o prawdziwym dziedzictwie mandalorian. Te-er zamrugał gwałtownie, patrząc wzrokiem, łączącym go z Tangornem jak lanca świetlna*

*Hakon również rzucił dyskretnie jedynym okiem na twarz, która dla niego może i znajomą z holotransmisji i gazet, ale mimo wszystko była tylko kolejną, ludzką twarzą o trudnych do interpretacji rysach. Ot, człowiek. Choć wiedział, ze klon. Co to znaczy klon, i do czego byli tacy używani. Uważał, ze powoływanie ich do życia, to grzech. Zmrużył oko, i przeniósł spojrzenie na Tanga. Łeb trzymał tak nisko, ze opadające mu z głowy przez ramiona chusty osłoniły mu twarz z obu stron* Była tu wielka bitwa, w której walczyło tysiące klonów... jeden z nich mógł po prostu zostać... zgubić się, być ranny...