Póki co otwierał skrzynka po skrzynce. Zaglądał do każdej, dłonią mieszał w każdej. Kiedy już wymacał znalazł już skrzynki z odpowiednimi częściami. Odłożył je na bok i ruszył do uporządkowanego kokpitu. Uruchomił jednego ze swoich licznych droidów, wykonanych z części, które sam znalazł na Raxus Prime po czym uruchomił go w trybie gotowości. Podszedł do sporego czegoś przykrytego płachtą. Był to nieskończony projekt Zina z czasu studiów. Nie wiedział czy to zadziała, przynajmniej miał nadzieję.
-Bierz jedną z tych skrzynek-mruknął. Ściągnął płachtę. Okazało się, że był to pojazd repulsorowy. Była to ekstremalna wersja Arrow-23. Zin był na tyle szalony, że dodał mu dopalacz jonowo-wirowym z reduktorem obrotów. Wziął skrzynkę otworzył kokpit. Skrzynkę umieścił na miejscu dla pasażera, a sam wskoczył na miejsce pilota.

-Zamknij mordę!-warknął. Był zły, gdy ktoś mówił mu, że ma tu bałagan. Stwierdzenie bałagan w szerokim słowniku Zina nie istnieje. Owszem mógł go zmieszać z błotem, ale później nie miałby szans na KREDYTY i zapewne musiałby uciekać przed tym łowcą nagród z bożej łaski. W sumie to przez to co teraz powiedział, powinien zacząć uciekać, ale przecież mando chyba zależy na naprawie statku.-Mam te części.-mruknął.-Nigdy nie mów, że mam bałagan...nigdy, a teraz ładuj swoje mandaloriańskie dupsko do speedera-dodał. Wskoczył do środka pojazdu, usadził dupę na wygodnym sportowym fotelu i chwycił za kierownicę. Kiedy mando zapakuje się w końcu to będą mogli ruszać.

-Zapnij tylko pasy-powiedział nieco spokojniejszym tonem. Sam też to uczynił, a to z tego względu, że jeszcze nie testował tego demona prędkości. Miał jedynie nadzieję, że nie pomylił się w obliczeniach. Zamknął oczy i szeptał pod nosem*Jest dobrze, nie pomyliłem się. Nie rozbijemy się*ostatnie zdanie wypowiedział na tyle głośno, że mando mógł je spokojnie usłyszeć. Nacisnął kilka guzików, diodki zaczęły zapalać się na wszystkie kolory. Wszystko migotało jak w dyskotece na Nar-Shaddaa. Pokrywa kokpitu zamknęła się. Po chwili na konsoli głównej wyskoczył komunikat: Gotowy!. Zin nabrał powietrza do płuc i nacisnął guzik zapłonu. Silniki zawyły, zatrzęsło się wszystko. Zin myślał, że wylecą w powietrze, jednak był to chwilowy kryzys. Kiffar pociągnął za wajchę. Nadal pełen wątpliwości. Śmigacz uniósł się jednak nad ziemią i spokojnie wyleciał z hangaru. Inżynier powoli zaczął się kierować w kierunku bram miasta. Kiffar odetchnął z ulgą.