Kaleesh na Utapau? Oni wciąż pamiętają o Grievousie... *mruknął cicho i spojrzał na swojego rozmówcę, choć nie wiedział czemu, z jego twarzy bardzo ciężko było coś wywnioskować* A Ja? Jak już tu jestem, to rozejrzę się za jakąś robotę, "posprzątam" trochę ich brudów i pewnie znowu ruszę w drogę statkiem... może nawet zahaczę o Mandalore... kto wie... *Tang westchnął głośno i spojrzał w na gwiazdy. Ostatnimi czas bardzo rzadko przyglądał im się z powierzchni planety, zawsze głowa nisko, by wypatrywać wrogów. Tym razem chyba nic im nie groziło*

No cóż... mam nadzieję, że masz rację *stwierdził po chwili. Tak, nie miał dokąd wracać, pod tym względem byli podobni, na Mandalore nie czekała na niego rodzina, żadnych przyjaciół... tylko zgliszcza. Szukał śmierci na wojnie i nie znalazł jej, więc teraz żyje z dnia na dzień jako łowca nagród... żałosne życie. Jego wzrok padł na śpiącą Tesse i westchnął cicho, patrząc ponownie na Hakona* W to nie wątpię, że sobie poradzisz... ale ona? Nie jest kaleeshem... *stwierdził ostrożnie. Już poprzedni wygłosił jedną uwagę o dziewczynce i wtedy Hakonowi się to nie spodobało. Nie chciał, by go źle zrozumiał*

Więc wychowasz ją na wojowniczkę? Dobrze... *każdy inny "normalny" człowiek na jego miejscu by się oburzył, zaczął próbować wyperswadować to Hakonowi, tłumacząc, ze to nie jest przyszłość dla dziewczynki, ale nie Mando. Sami postępowali dokładnie tak samo, więc nie widział w tym niczego złego. A nawet więcej, uważał to za właściwe. Spojrzał na Tessę, próbując ją sobie wyobrazić za dziesięć, dwadzieścia lat, silna wojowniczka, niezależna, ideał kobiety, w każdym razie dla wojownika. O ile mu się uda...* To życzę Ci powodzenia

Taak, czasy są niepewne *mruknął Tangorn, choć jego poglądy na życie nieco się różniły. Jako Mando widział w wojaczce życiowy cel, nie jako środek do przeżycia, przez co znaczna część cywilizowanej ludności uważała Mandalorian za bezmózgich brutali i słusznie się ich obawiała. Tang westchnął tylko i spojrzał na Hakona* Ale może nadejdą inne, lepsze czasy. Bez wojen... wtedy My staniemy się przeżytkami historii...

*mówi się, że najlepiej śpi sie przy boku ukochanej osoby. Można było powiedzieć że taką osobą dla Tessy teraz był Hakon-oczywiscie zaraz po rodzicach. Jednakże ta noc zesłała jej wiele nieprzyjemnych snów. Szczególnie ten jeden, przy którym zaczęła się rzucać aż w końcu się obudziła. Była cała mokra, serduszko strasznie jej waliło a oczka jej były przerażone. Rozglądnęła się dookoła i przytuliła mocno do Hakona, czując się wtedy bezpieczniej.*ale buba...*mruknęła cichutko swoim przerażonym głosem*

*Nie chciał sie z Tangiem licytować, jak w taniej holodramie o to, kto ma na warcie byc,ale czuł się w obowiązku poinformowania o swoim stanie* Nie jestem śpiący. I tak nie zasnę, wiec chętnie sam bym wziął wartę *I zastygł w ciszy i bezruchu, czekając na odpowiedź*

*Tang westchnął, fakt był zmęczony a jeżeli Hakon się oferuje, to byłby głupcem, a on nie należał do altruistów, wiec postanowił skorzystać* Dobra... ale jak coś się będzie działo masz mnie obudzić, jasne? W takim razie dobrej nocy *mruknął Mando, sięgnął po jakiś koc, po czym położył się, wpychając go sobie pod głowę. Wpatrywał się jeszcze chwilę w gwiazdy i ułożył karabin, tak by mieć do niego łatwy dostęp w razie czego. Chwilę później pogrążył się w śnie*

*Mando wypoczywał, podczas gdy Hakon strzegł ich małego obozowiska. Co jakiś czas poruszał się niespokojnie przez sen, ale to było normalne, złe wspomnienia powracające w chwili spokoju. Ale i to w końcu mija, pozwalając człowiekowi w końcu wypocząć. I jeśli wszystko pójdzie dobrze, to rankiem kaleesh go obudzi, chyba ze sam wcześniej będzie chciał się położyć, to wtedy bez problemu zastąpi go na warcie*


*Cała grupa następnego dnia pozbierała wszystkie swoje rzeczy i jeszcze raz spróbowali odnaleźć ciało Seco, jednak bez rezultatu. W końcu zmęczeni i wygłodzeni powędrowali do miasta, gdzie spędzili jeszcze kilka dni szukając ewentualnego lokum dla Hakona i Tessy*