*Kantyna, dolne poziomy Courusant, bród, smród i ubóstwo. Pełno rozmaitych form życia, szczerze gardzących takimi miejscami (choć z własnej woli przebywającymi w nich, co za paradoks...). Ale nie Secorsha. On był wręcz zafascynowany takimi miejscami i z kretyńskim uśmiechem, niepasującym nieco do dzikości w gadzich oczach, odwiedzał te miejsca. Ta knajpę znał dośc dobrze bo była wyjątkowo parszywa, a co za tym idzie, bardzo atrakcyjna, dla niewyraźnego kształtu, który nagle pojawił się w rozwartych z szumem mechanizmu drzwiach. Kombinacja marnego światła z ulicy i sylwetki na środku przestrzeni włazu przypominała przez chwile obraz pijanego surrealisty. Błyszcząca złotem para oczu w smukłym łbie, niżej zęby w opętańczym uśmiechu, postawiony wysoko kołnierz, kościste barki szczupłego, ale zarazem atletycznego ciała. Wszedł krokiem zamaszystym. Luźny płaszcz z taniej skóry obijał się o łyski w wysokich butach. Przystanął, uniósł w górę lewa dłoń, i pstryknął palcami. Właz sie zasunął. Nie miało to nic wspólnego z Moca. Wiedział, jaki jest czas trwania miedzy otwarciem a automatycznym zamknięciem, I chyba bardzo go to bawiło*

*Natomiast inni stali bywalcy baru w przeciwieństwie do Łowcy, nie zwrócili większej uwagi na gada, który teraz krokiem ostentacyjnie chwiejnym, z wyraźną gra ramion, zmierzał ku ladzie. Kilka istot nawet go przywitało, zwyczajowym "cześć". Młody zawadiaka musiał być w tym miejscu lubiany. Jego ostry wzrok prześliznął sie po indywiduach stojących w miejscu do którego zmierzał. Zatrzymał spojrzenie, odczulane jako coś w rodzaju palenia słońca, lub niegroźnego promieniowania cieplnego na skórze na czarnym człowieku i jego towarzyszu. Spojrzenie o dziwo nie było ani wrogie, ani wyzywające, choć przyjazne tez nie. Niosło w sobie informacje typu: zarejestrowano obiekt, którego nie znam. I szybko przestało byc oczywiste, choć kto wie, co on widział bokami (szeroko rozstaw oczu). Podszedłszy w końcu oparł pazurzaste dłonie na blacie lady. Prawa dłoń była mechaniczną proteza niskiej klasy.* te! *odezwał się chrapliwym, ale miłym dla ucha głosem, sprowadzając dla siebie uwagę barmana* zobacz, jakiś khrretym kahrrte w maszynie zostawił! *karta kredytowa, wyjęta jak karta Idioty z rękawa wyjątkowo sprytnego gracza w Sabaka pofrunęła w stronę barmana* coś dobhrego *zamówił, wietrząc kły długości damskich małych palców. Miał silny, obcy, twardy akcent i charczał jak zwierze. Znowu zerknął na człowieka.*

*To, ze sie jego sąsiad z lady wzbogacił, nie uszło uwadze Secorshy. Wprawdzie umiał sie zakręcić, ale.. cóz, pieniążki zawsze przyciągają wzrok. Jednak jego spojrzenie, jesli było, to było bardzo subtelne. Z cała pewnością miało to jakiś cel. Pociągnął nosem i warknął, zasłaniając zęby wargami, a kiedy usłyszał z  boku głos, oszczędnym ruchem odwróciwszy głowę spojrzał prosto w oczy człowieka, a w jego spojrzeniu było cos w rodzaju zainteresowania na poziomie przedmiotowym z lekka analiza przekazu, z tym ze raczej na płytkim poziomie. jakby sie zastanawiał, czy to, co wyrażają oczy człowieka jest estetyczne, czy nie. Zmrużył oczy, a źrenice stały sie minimalnie szersze. w tej chwili przypominały migdały, i niewątpliwie były bardzo ładne, o ile w ogóle człowiek jest w stanie dostrzec coś tak mało praktycznego. Dwa uderzenia serca, bo tyle trwała uwaga, i na ladzie przed nimi dwoma ukazały sie kufle z... najbardziej parszywym sikaczem jaki można dostać na Courusant. Secorsha chwycił swój kufel i skosztowawszy az mruknął z  rozkoszy. Oj, niewyrafinowane chamskie podniebienie. Ale chyba był świadom, z e to co pije to syf pierwszego sortu, i z niekrytą ciekawością i cwaniackim uśmieszkiem, mrużąc oczy jak piaskowy kot, obserwował czarnego* Saquiasu, kolego *uniósł swój kufel i mrugnął jednym okiem, poszerzając uśmieszek* Zon, kahrrta... *wyciągnął z nonszalancją przez ladę mechaniczną łapę, co było wyraźnym niemym "ja nie płace"*

*Seco obserwował go z narastającym na nieruchomym pysku subtelnym napięciem, by w kulminacyjnym momencie wybuchnąć charczącym, gwałtownym śmiechem, wysyłając we wszystkie strony drobiny własnej śliny. Dwie łzy rozbawienia popłynęły po policzkach. Był szczerze, bez udawania rozbawiony sytuacja. otarłszy pysk rekawem mechanicznej łapy, w której była juz kość kredytowa, wyprostował sie w granicach własnej normy i z szerokim, gadzim uśmiechem (który dla ssaków wyglądał bardziej jak grymas przy bólu zęba) odezwał się w kierunku Łowcy* Sam żeś se tak zamówił *odparł, wzruszając beztrosko ramionami, i pokazowo napił się ze swojego kufla. Breja w jego naczyniu była identyczna z ta, która właśnie znalazła się na podłodze. Odjąwszy kufel od pyska, Secorsha zjechał nieśpiesznie spojrzeniem z oblicza człowieka na plamę na podłodze, w sposób taki, jakby chciał, by ten podążał za spojrzeniem. Charknął i splunął gęsta, spienioną ślina w centrum kałuży, bo wydało mu sie to czymś zabawnym. Znowu prychnął krótkim, ale mniej gwałtownym śmiechem* Ideał sięgnął bhrruku, kuhrrwa... *Nie wiadomo kiedy, źrenice znowu znalazły sie na człowieku, choć głowa była teraz do niego bokiem. Wszystko w swojej prostocie z gracja godną tańca. Tak samo godnie wsunął za pazuchę kradzioną kartę. Tymczasem barman, nazwany wcześniej przez Secorshę Zonem, postawił przed człowiekiem szklanice parującego, przypominającego kwas płynu*

*Seco znowu błysnął żółtymi zębami, obserwując całą drogę emocjonalna wijąca się w wojowniku, by pod koniec skierować łeb w jego stronę. Nie przejmował sie tam chłodem. Ilu juz chciało go zastrzelić, a ilu próbowało... Seco tam nie żywił urazy. Oko za oko, okaże sie kto celniej strzela, ma silniejszy organizm, więcej szczęścia czy bardziej wpływowych przyjaciół. A potem znowu można razem pic. Nie nosił urazy, gdyby nosił to juz by sie wykończył na tym dziwacznym świecie, zwanym szumnie cywilizacją. patrzył na Mado, patrzył patrzył, w milczeniu, zadumie. Wzrok miał analityczny, beznamiętny. i w pewnej chwili jak niezabezpieczony karabin wypalił* Ty, ale Ci to naphrrawde nie smakuje? *zapytał takim tonem jakby pytał "to ty jesteś kobietą?". Widać było dla niego nie do pomyślenia, by ta breja komuś nie smakowała. Musiał miec naprawdę mocno upośledzony zmysł smaku. następnie skierował kciuk mechanicznej dłoni na nowy kufel, wskazując go* Huttańskie piwo. Trzeba pić szybko, bo inaczej przeżehrra gardło. Dla istot ważących mniej niz 60 kilo taka dawka skończy sie zgonem... *zmrużył oczy. Nie musiał szacować wagi człowieka* dla Ciebie skończy się kacem gigantem następnego dnia. Rrrheassumując - ha'dazu, kolego *I klepnął rozmówce mechaniczną łapą w ramie w geście przyjacielskim, bez podtekstów. Po prostu*

*No bo miał do czynienia z kwasem. Gad znowu obnażył zęby. chyba lubił to robić* Secorsha *przedstawił sie, unosząc swoje bagno do pyska* Zdhrrowie Secorshy *sprecyzował i sam się napił, opierając się jednocześnie biodrem o ladę przy której stali. Na dole, pod lego nogami cos mruknęło, i dał się ujrzeć kątem oka niewielki, biały kształt. Secorsha odstawił pusty kufel. Teraz zęby miał nieco poczerniałe od substancji która pił. To chyba naprawdę był smar...* A ty jesteś ten... z8aczał, strzelając palcami* No ci, co takie hełmy noszą... z wąskim takim... kuhrrwa, takie długie słowo na M... *Pochylił łeb, marszcząc skórę pod oczami. Pierwszy raz o tej kulturze usłyszał tu, na Coursant, bo wcześniej na Kalee to niby jakim cudem mógł?. Kilka chwil myślenia, i podniósł wzrok* Mandalanie?

*Przewalił oczami, jakby mówił „i jeszcze ci nie odpowiada”. Cóz, wzruszywszy ramionami sekundę stał spokojnie z wyrazem pyska jakby znowu miał wybuchnąć niekontrolowanym chichotem i nagle, jak mechaniczna pięść nie trzaśnie w ladę, az kufle podskoczyły w odległości półtora metra w drugą stronę. Barman tez podskoczył, mimo iż był daleko* Zon, klient się pali! *krzyknął gromko, niczym oficer na polu bitwy, tak żeby go słyszano. Kilku gości przy stolikach zaklęło szpetnie. Zaraz tez na ladzie przed wojownikiem znalazło się cos co przypominało płynny azot i tez parowało, z  tym ze chłodem* Może ty od rrhazu mleczko zamów... * zaproponował beztrosko Secorsha i stwierdził, ze jego kufel jest pusty. Uśmiechnął się do odchodzącego barmana* Zon, phrroooosze, jeszcze jedno *zamrugał oczami., ale w tym geście i wyrazie pyska mogło być wszystko, dosłownie. Nie czekając na realizację, znowu spojrzał na Mado.* Wiesz, nie wszyscy Was tu lubią... jeden z  waszych tu kiedyś nieźle nahrrozhrrabiał.... ja akuhrrat nie mam żadnych uprzedzeń, no może poza dżedajami, ale wiem, kto ma... *przekrzywił łeb niemal z troską*